Terapia poudarowa

Co to jest udar?
Udar mózgu określany bywa jako zdarzenie mózgowo-naczyniowe, a w starszej literaturze jako apopleksja. To zespół objawów klinicznych, które są powiązane z nagłym pojawieniem się uszkodzenia fragmentów mózgu, spowodowanego przez zatrzymanie dopływu krwi do tkanki mózgowej.

​

Rehabilitacja po udarach
Rehabilitacja po udarze mózgu jest elementem obowiązkowym, który może pozytywnie wpłynąć na stan pacjenta. U pacjenta często dochodzi do diametralnej zmiany sylwetki – połowa ciała objęta jest paraliżem, co uniemożliwia swobodne poruszanie się, czy też wykonywanie czynności dnia codziennego. Oprócz tego pojawiają się trudności z komunikowaniem się, a nawet spożywaniem posiłków. Rehabilitacja jest jedyną szansą na to, aby poprawić jakość życia pacjenta. Im większe jego zaangażowanie, tym lepsze będą efekty.

Niezwykle ważne jest, aby rehabilitacja rozpoczęła się już od pierwszej doby hospitalizacji. Odbywa się ona pod okiem specjalisty, który posiada niezbędne kompetencje oraz doświadczenie. 

​

Rodzaje ćwiczeń oraz terapii stosowane w rehabilitacji po udarach

1. Ćwiczenia ruchowe
   Ich głównym celem jest odzyskanie sprawności fizycznej. Udar wywołuje szereg zmian w sylwetce, co przekłada się na niepełnosprawność. Większość pacjentów pragnie odzyskać sprawność kończyn, a w szczególności dłoni. Statystyki dowodzą, że w wielu przypadkach kończy się to powodzeniem. Podstawę stanowi kinezyterapia, czyli ogólne ćwiczenia ruchowe, które są dostosowywane do potrzeb pacjenta.
   Na specjalną uwagę zasługuje rehabilitacja ręki, dzięki której możliwe jest odzyskanie kontroli nad chwytem. Pierwszym krokiem jest jednak wznowienie ruchów w barku oraz łokciu. Bez wzmocnienia porażonych mięśni nie można przejść do ćwiczeń dłoni. Pacjent musi odzyskać zdolność m.in. podpierania się, wznoszenia, utrzymywania pozycji. Oznacza to, że usprawnienie dłoni jest równoznaczne z usprawnieniem całej kończyny.

2. Ćwiczenia funkcji poznawczych
   U wielu osób, które przebyły udar mózgu niezbędne jest ćwiczenie funkcji poznawczych. Rehabilitacja dotyczy przede wszystkim komunikacji, a więc mowy, czy też kojarzenia faktów. Niezbędne jest ćwiczenie pamięci oraz sprawności umysłu. Mózg potrzebuje do efektywnej pracy ciągłej stymulacji. Ćwiczenia funkcji poznawczych dobierane są na podstawie zaleceń neurologa, czy też logopedy. Nierzadko potrzebna jest również opinia psychologa.

3. Terapia zajęciowa
   Terapia zajęciowa może stanowić uzupełnienie rehabilitacji po udarze. Zazwyczaj jest ona przeprowadzana na jej końcowym etapie. Pacjent jest w sposób kompleksowy przygotowywany do powrotu do codziennego życia. Nie zawsze możliwe jest wyeliminowanie dysfunkcji ruchowych. W wielu przypadkach możliwe jest odzyskanie jedynie częściowej sprawności. Pomimo tego pacjent powinien nauczyć się wykonywania czynności dnia codziennego. Sprawi to, że będzie on miał poczucie odzyskania częściowej niezależności. Pozytywnie wpłynie to na jego stan psychiczny. Wiele osób po udarze mózgu czuje się źle z koniecznością korzystania z pomocy bliskich.
   Podczas terapii zajęciowej pacjent może przyswoić umiejętności niezbędne do tego, aby m.in. utrzymać optymalny poziom higieny, spożywać posiłki, wykonywać drobne prace domowe. Wraz z upływem czasu możliwości osoby po udarze zwykle się zwiększają, a dysfunkcje przestają być przeszkodą do samodzielnej egzystencji.

 

Rehabilitacja po udarze jest integralną i niezwykle istotną częścią leczenia osób po udarze (zarówno niedokrwiennym, jak i krwotocznym). Powinna być rozpoczęta tak szybko, jak to tylko możliwe, od niej zależy bowiem kiedy i w jakim stopniu pacjent powróci do dawnej sprawności. Rehabilitacja osób po udarze mózgu polega m. in. na szybkiej pionizacji, zapobieganiu odleżynom i przykurczom oraz terapii logopedycznej.